Cmentarzysko smoków.

Szłam lasem, szłam, bardzo długo, aż natknęłam się na ogromną czaszkę smoka. Przeraziłam się, ale szłam dalej. Natknęłam się na wilka. Obwąchałam, ale nie należał on ani do Armii Ziemi, Wody czy Ognia, był pustelnikiem. Więc spytałam się o drogę, powiedział, że znajduję się na cmentarzu smoków. Wtedy zrozumiałam że się zgubiłam. Ale, nagle, zauważyłam Ejlinę, z Armii Wody. Podbiegłam szybko jak mogłam, mimo że jestem z przeciwnej armii. Biegłam, aż w końcu się na nią natknęłam i spytałam o drogę...

-Teanori

Przedzierała się między pniami drzew, aż zauważyła ślady jakiegoś wilka. ''Hm, ciekawe, czego tu szuka"-pomyślała. Truchtała dalej, a w oddali widziała dwie rozmawiające postaci. Postanowiła ukryc się za krzakiem i obserwowac co robią lub mają zamiar robic.

Ejlina z niechęcią wskazała Teanori drogę,po czym powędrowała nad rzekę jak to ma w zwyczaju,gdzie również ona znalazła smoczą czaszkę.

Ejlina wychodzi z tematu. (zk)

Veaphilus biegła tak,że można było ten bieg porównać do końskiego cwału.Minęła zmęczoną Teanori.
'Wrócić do niej?Wygląda na zdenerwowaną.Nie będę ryzykować pogryzieniem.'-Pomyślała i pobiegła dalej.

-Czekaj Veaphilus! Mam do Ciebie prośbę!- Krzyknęła Ejlina i pobiegła pędem za Veaphilus..

Usłyszawszy krzyk zatrzymała się.
-Jaką prośbę?-Zapytała.

Wilki odeszły w nieznanym jej kierunku. Dimage wstała i poszła swoją drogą, a mianowicie na zachód. Kilkaset metrów od siebie ujrzała kolejną wilczą sylwetkę. "Co to do cholery jest? Jakaś schadzka?"-warknęła cicho.
Po chwili truchtu zauważyła zająca. Nie jadła nic od wczoraj, więc pomyślała, że zrobi sobie małą ucztę. Ruszyła w pościg, biegła niczym błyskawica. W końcu udało jej się dogonic zwierzaka i powaliła go na ziemię. Wbiła mu kły w tchawicę, zając wyzionął ducha. Zjadła nieco mięsa, po czym ucięła sobie drzemkę.

Kitty szła sobie na spacerek, ale niechcący zauważyła Dimage. Podbiegła do niej i zaczęła ją szturchać mówiąc.
"obudź się"..."żyjesz?"

Otworzyła oczy, momentalnie wstała i odpowiedziała wzburzonym głosem:
"Nie, do cholery, nie śpię, dziękuję za wybudzenie mnie ze śpiączki!"
Po czym podeszła do wilczycy i wlepiła w nią swój przerażający wzrok.
"Czego właściwie ode mnie chcesz? Jeżeli przychodzisz mi tylko przeszkadzac w drzemce, to radzę Ci się stąd wynosic!"-warknęła.

Kitty się skuliła. Mam kilka miesięcy i chce się zaprzyjaźnić

"Czy ja wyglądam na taką, co się bawi ze szczeniakami? Zmiataj stąd, zanim cierpliwośc mi się skończy"-burknęła, a po chwili znowu się położyła. Dalej jednak nie spuszczała wzroku z młodej wilczycy.

Mała wilczyca zaczęła na nią warczeć. Zauważyła ślicznego małego króliczka, który wyglądał na kilka miesięcy. " Jaki sliczny!" Krzyknęła i podeszła do niego... "Dam ci trochę trawy" Dała mu trawę i mlecz i patrzyła jak zjada.

Patrzyła, jak wilczyca bawiła się z królikiem. Podeszła do nich i walnęła uszatego łapą w łepek.
-"To jest królik, to jest pożywienie, a nie zabawka"- mruknęła i z uśmieszkiem na pysku patrzyła na małą stróżkę krwi wyciekającą ze skóry zwierzaka.

Kitty zaczęła płakac 'Czemu życie jest takie okrutne" - pomyslała.
Uderzyła łapką o ziemię, a ziemi wytrysnęło kilka kropel wody wprost na Dimage

"Życie nie jest okrutne. Życie jest takie, jakie sami sobie ułożymy."- powiedziała. Przez chwilę pogrążyła się we wspomnieniach. Nie chciała jednak okazywac słabości, więc po chwili burknęła:
"Więc.. Dalej masz ochotę użalac się nad sobą i narażac na niebezpieczeństwo związane z przebywaniem przy mnie?"

Sypnęła piachem w Dimage i odeszła. Biegła, ale kojot ją zaatakował.
-hahaha zły kojot!
Powiedziała, uderzyła w ziemię i kojot oberwał wodą. Niestety miała ranę.

"Tępy szczeniak.."- pomyślała i położyła się z powrotem na trawie. Obserwowała, jak wilczka atakuje kojot. "Niech teraz uczy się, czym jest życie, bo inaczej długo nie pożyje."-westchnęła w duszy.

Kitty przytuliła się do Dimage i zasneła.

Otworzyła oczy i wstała. Poczuła, ze narasta w niej złośc.
"Tak się chcesz bawic? Spadaj stąd!"-warknęła głośno. Złapała wilczycę kłami za skórę na karku i rzuciła nią w rosnący obok krzak.
"I nie waż się wracac!"

Kitty wiedziała, że się nie zakolegują, więc powiedziała.
"Jestem jeszcze mała i zbyt miła, żeby Cię zabić!"
Podeszła do wody i wyleczyła swoją ranę.
Nagle z wody wyszła istota i rzekła
"wracaj do domu...popłyń na mnie"
Wilczyca położyła się na wodzie,a woda zaprowadziła ją do domu.
Kitty nazwała wodę Aquosem.
woda rzekła "Tak, dobry wybór. Zawsze gdy to wypowiesz to ja cię obronię "
Woda zamieniła się w zwykły zbiornik wodny.
Kitty dostała od rodziców 4 ryby.

Dimage wróciła do poobiedniej drzemki. Zamknęła oczy, a gdy je otworzyła, była już noc. Wstała, przeciągnęła się i rozejrzała się wokół. Po małej wilczycy nie było śladu, pewnie zwiała. Zawyła w stronę księżyca i poszła w tylko sobie znanym kierunku.

Adminko, może by tak ustalic jakieś minimum zdań? Np. 5 złożonych lub 8 prostych, bo tak to jakieś krótkie te wypowiedzi

- Jesteś naprawdę wspaniałą wilczycą Ejlino - Rzekła Kitty po czym zauważyła spacerującą Dimage w naszym kierunku

-W każdym bądź razie,nie warto się do niej zbliżać.- Westchnęła Ejlina kładąc się na piachu,również zobaczywszy Dimage,po czym ujrzała że ta zniknęła w mgle.

Kitty położyła się równiez przytulając się do Ejliny i zasnęła